بسم رب الشّهداء والصّدّیقین
سلام. من میخوام در مورد فریضه ای که فراموش شده بنویسم. فریضه ای که طبق حدیثی از امام حسین (ع) همه ی کارهای خوب حتی جهاد در برابر او ن مثل قطره ای در برابر دریا هستند، اما ما نسبت به اون بی توجهیم. من با همین زبون ساده و با عقل ناقص و علم کمم میخوام در مورد امر به معروف و نهی از منکر بنویسم. پیامبرها برای امر به معروف و نهی از منکر اومدند. امام حسین (ع) برای احیای این فریضه قیام کرد. شهدای هشت سال دفاع مقدس خودمون به خاطر همین فریضه جنگیدند و شهید شدند. پس ما چرا بی تفاوتیم؟ چرا امر به معروف و نهی از منکر رو فراموش کرده ایم؟ شاید به خاطر تبلیغات بدون وقفه ی غربی ها که هر کس آزاده و می تونه هر طور دلش می خواد زندگی کنه! شاید هم به خاطر بی غیرتی خودمون! واقعا چه جوریه که می بینیم دور و برمون همه جا دارند گناه می کنند؛ همه جا دارند نقش خدا رو توی زندگی ها کم و کمتر می کنند؛ همه جا دارند قلب نازنین امام زمان رو می شکنند و خیلی راحت از کنارش می گذریم؟!